Vijf uur 's ochtends. De wekker rinkelt. Het huis geurt reeds naar koffie. Godfried is al op. Geen slaapoogjes vandaag. Alleen een popelend hart.
"Het lijkt wel of we op reis gaan", lach ik Godfried toe. Ik ben altijd al een goede opstaander geweest. Maar vandaag lukt het extra goed. Straks komt het "speciaal vervoer"-konvooi in de Bomastraat toe. Het voorgebouw van Stichting Logos krijgt er een inox verdieping bij en een piramidaal dak. Later deze week ook nog een driehoekig reuzenvenster van 7 meter hoog en een roestvast stalen gevel volgende week.
We hebben geluk gehad. Kultuurschepen Lieven Decaluwe is komen kijken en Stad Gent heeft ons 100.000 Euro bouwsubsidie toegezegd. De helft van onze kosten, waarvoor hartelijk dank. Logos bestaat dit jaar 40 jaar. Het is de eerste maal dat er een bouwtoelage komt en toch reeds de vierde Logos-verbouwing.
Kwart voor zes komt Godfried hijgend aangelopen. "Ze zijn reeds toegekomen." "Te vroeg! Hoe kan dat nu?" We stormen gemaatst de trappen af. Warempel, daar is ATS-werfleider Peter Devenyn. "Komt het konvooi er ook aan", vraag ik. "Het is er al", antwoordt hij. Rechts tot op de hoek van de Bomastraat zie ik een lange kolonne vrachtwagens met oranje zwaailichten. Zware motoren ronken. Op kop een gigantische kraanwagen. Ik schakel mijn videokamera in en begin te filmen. De start van een lange, spannende dag. Ook de reporter van Radio 2 is reeds ter plaatse. Gisteren kwam al een journalist en fotograaf van de Gentenaar langs. Het is een niet alledaags gebeuren.
Een fout geparkeerde auto zorgt voor vertraging. De eigenaar komt pas na drie kwartuur aangesloft met de handen in de broekzakken. Het is niet de laatste keer dat de arrogantie van autobezitters ons vandaag zal opvallen. Afgesperde straat of niet, automobilisten proberen zich een weg te banen. Maar al vlug verspert de reuzekraan definitief de weg. Vier stabiliteitspoten toveren het gevaarte om tot een magische sprinkhaan. Met lange teleskopische snuit zal ze één voor één de vijf dakdelen eerst op straat hijsen en dan op het bestaande Logos-gebouw plaatsen. In het donker maak ik reeksen foto's en de start van de videofilm. De werkmannen hebben er hun plezier in. Het is moeilijk om niet in de weg te lopen: hier zwenken de twee dieselhoogtewerkers, daar manoeuvreren de gigantische vrachtwagens. De straat lijkt echt wel te smal, maar na een paar uren zijn de top van de piramide en de twee middendelen toch op straat gehesen en worden die laatste twee aan elkaar geklonken. Fier prijken in het midden de uitgesneden letters die samen het woordje "logos" vormen. Het wordt voorafgegaan door een punt. "Daar waar de anderen ophouden, begint Logos", verduidelijkt Godfried. Bedoeling is dat achter de polykarbonaatplaten straks blauw licht schijnt, "zodat het vooral voor helikopters duidelijk zal zijn, waar Logos is", grapjas ik.
Weldra hijst de kraan het linkerdakdeel de hoogte in en met behulp van één van beide hoogtewerkers, kunnen de werkmannen erbij om het te positioneren. Mijn hart krimpt met de regelmaat van een mank lopende klok in elkaar. Stel je voor dat zo'n dakdeel het gebouw van de buren ramt, of dat ons gebouw niet sterk genoeg blijkt te zijn, of stel je voor dat een van de arbeiders gekneld raakt. Doemscenario's genoeg om te griezelen. Gelukkig steekt er geen felle wind op, zoals de storm gisteren, of er zou van plaatsing niets in huis zijn gekomen. Een extra rij gevelstenen moet verwijderd. Met een elektrische klophamer is dat zo geschied. Geen sprake meer van nog eventjes vlug binnen iets gaan halen. Onze tweede helm is en blijft zoek en dus loop ik maar voorzichtigheidshalve een blokje om naar de Kongostraat, wanneer ik voor de mannen koffie wil zetten. Vlug is het wel weer schaft. Dan volgt het tweede rechtse daksegment en vervolgens komt het uur van de waarheid. Het middendeel moet er als gegoten tussen passen. O wee als ze zich een centimetertje mismeten hebben. Eventjes duwen met dat roestvrij staal lukt vanzelfsprekend niet. Met behulp van lange singels wordt het gevaarte, eens in de lucht, bijgestuurd. Mocht het beginnen tollen, dan is alles verloren. Er steekt een toch niet meer zo zwakke wind op. Mijn hart slaat alweer enkele kloppen sneller. Maar alles verloopt naar wens. Wel is een kleine top van de bestaande staalkonstruktie afgezaagd, omdat daar blijkbaar toch een meetfoutje zat. Godfried-Willem staat er beteuterd bij. "Idefix van het staal", moppert hij. Anders ben ik steevast de Idefix, wanneer het op bomen snoeien aankomt, maar nu is hij het voor een keer.
Na nog enkele termoskannen koffie, een pakje koekjes en wat schaften later, komt tenslotte het bovendeel van de piramide aan de beurt. Peter oppert: "Dat is het makkelijkste deel", maar dat is even buiten de wind gerekend. Ondertussen staat er een stevige bries en slechts één singel is aan de binnenzijde van de piramidetop bevestigd. Daar begint het segment waarempel rond zijn as te draaien. Het wordt echt spannend. Met behulp van een lange stok probeert één van de arbeiders vanop de hoogste verdieping het tollen tegen te houden. Na veel duw en trekwerk kan de kraanman uiteindelijk dit voorlaatste deel op zijn plaats laten zakken. Het begint reeds te schemeren.
Nu nog met de hoogtewerker het laatste topje op de piramide en klaar is kees. Enkele studenten en jongeren, die voor het <M&M>-koncert komen afgezakt, turen met ons de hoogte in. Ik gekscheer: "We zorgen niet alleen voor een robotkoncert maar daarenboven ook voor een bouwperformance op straat."
Wanneer het topje is ingesiliconeerd en op zijn hoogste plekje wordt neergezet, weerklinkt een daverend applaus. Iedereen kan weer rustig ademhalen. Geloof het of niet, nog vijftien minuten voor het koncert te gaan. Tijdig klaar…
De volgende dag wordt een reusachtig driehoekig gat in de gevel gekapt en nog een dag later komt een nieuwe kraan eraan te pas, om het zeven meter hoge venster in de opening te plaatsen. Het helt lichtjes voorover en wordt met zorg aan het inoxdak geschroefd.
Het wordt een prachtgebouw. Wat zijn we fier. Wie had dat durven denken, zo'n veertig jaar geleden. Logos heeft een schitterend onderkomen gekregen.
