Koncertberichten

In het nieuwste programma "Le Tableau de l'Operation de la Taille" van de Roentgen Connection krijgen komponisten vrij spel om hun ervaringen met muziek en ziektes gestalte te geven. Aanleiding voor dit bijzondere premièreprogramma vormt de kompositie 'Le Tableau de l'Operation de la Taille' van de Franse barokkomponist Marin Marais. In dit voor de barokmuziek unieke werk beschrijft een spreekstem een niersteenoperatie. Dus, veel muziek met geneeskrachtige uitwerking.

Paul Frankhuijzen duikt onder in een 'Coma', de titel van zijn nieuwe driedelige kompositie. Guus Janssen laat zich inspireren door 'lovesickness' in zijn werk voor het trio, aangevuld met basklarinet. Het stuk is gebaseerd op een oeroud Engels liefdeslied, 'O Mistris Myne' geheten, op een melodie van William Byrd. Georg Hajdu's kompositie luidt 'Corpus Callosum'. Dit is het deel van de hersenen dat de rechter- met de linkerhelft verbindt. Hajdu schrijft zijn stuk voor het hele ensemble en elektronika/laptops.
Daarnaast komponeert de Belgische komponist Frank Agsteribbe 'Saudade', een vrije herinterpretatie van Dido's Lamento uit Henry Purcells opera 'Dido and Aeneas'. Aan het eind wacht letterlijk de genezing, met een kort werk van Marin Marais 'Les Relevailles'.

Kunstenaar Rikkert Brok zorgt voor de artistieke aankleding en verbindt de komposities op een logische wijze met elkaar met behulp van vier filmprojectoren.
Het geheel oogt als een laboratoriumopstelling uit de zeventiende eeuw.

Met dank aan Fonds voor de Scheppende Toonkunst (NL)

De "Roentgen Connection" werd in 2002 opgericht door Karolina Bäter (Duitsland) en Goska Isphording (Polen/Nederland) om hedendaagse kamermuziek op historische instrumenten te spelen. Het beeld van Roentgens x-stralen die doorheen al het muzikaal materiaal kunnen zien, was vanaf het begin het hoofdmotief voor dit ensemble.
Hun repertoire reikt van minimale muziek tot elektronische stukken. Tegelijkertijd vormt de uitbreiding van het repertoire en de technische mogelijkheden van deze oude instrumenten een belangrijke uitdaging.

• Elektronische werken afgespeeld via 10 luidsprekers:
  • "Canon-1, super augere" (1964) - Dick Raaijmakers
  • "Lasciar Vibrare" (2004) - Kees Tazelaar
  • "De Voorzienigheid" (2005) - René Uijlenhoet
• Nieuwe werken voor het automatenorkest van Logos
  • Chimeres III (2006) - Fred Momotenko
  • Piotr Groen-Korab (2006) - Electric Emanation

Twee afgestudeerde komponisten, Piotr Korab en Fred Momotenko van het Brabantse Fontys konservatorium waren enkele maanden samen met November Music op bezoek bij Stichting Logos om het orkest te leren kennen. Fred Momotenko schreef 'Chimeres III' voor het automatenorkest: "een spel tussen echt en onecht, tussen licht en donker en natuurlijk tussen goed en (zeer) kwaad."
Piotr Groen-Korab creëert in 'Electric Emanation' de suggestie dat men niet louter waarnemer is van machines die aangestuurd geluid produceren, maar dat men aanschouwer is van een kollektief van entiteiten.

Dick Raaijmakers (°1930) was één van de pioniers in Nederland van de elektronische muziek. Tijdens zijn laatste studiejaar aan het konservatorium van Den Haag raakte hij geïnteresseerd in opnametechniek en een jaar later -in 1954- begon hij te werken bij Philips in Eindhoven, eerst in de afdeling radio- en televisietoestellen daarna als assistent-medewerker aan de akoestische afdeling van het Natuurkundig Laboratorium. Terzelfdertijd was hij ook assistent van Henk Badings, Ton de Leeuw, Tom Dissevelt, Rudolf Escher en prof. A.D. Fokker en organiseerde hij koncerten van elektronische muziek in Nederland, Duitsland en België. Tijdens de jaren zestig is hij betrokken bij de oprichting van verschillende studio's voor elektronische muziek in Nederland (STEIM, Instituut voor Sonologie). Vanaf het einde van de jaren '60 gaat zijn interesse minder uit naar tapemuziek en meer naar multimedia performances (waarin het visuele een grote rol speelt) en allerlei experimentele werken (elektrisch strijkkwartet, schaakmuziek,…). Hij schreef ook verschillende grote muziekteaterwerken (De val van Mussolini, Der Stein, Dépons der Fall,…).

René Uijlenhoet (°1961) zijn muzikale output beperkt zich niet tot enkel elektro-akoestische tape-komposities. Hij maakt ook installaties met live-elektronika, muziek voor teater en komposities voor akoestische instrumenten (met en zonder elektronika). In 1994 behaalde zijn "Wedge" de eerste prijs in de kompetitie van Bourges voor elektronische muziek. Uijlenhoet studeerde kompositie (bij Ton Bruynèl), orgel en improvisatie aan het Utrechtse konservatorium. Van 1996 tot 1998 was hij direkteur van NEAR (Nederlands Elektro-Akoestisch Repertoire) en hij gaf les (elektronische muziek) aan de konservatoria van Utrecht en Rotterdam.

Kees Tazelaar (°1962) is een komponist van voornamelijk elektronische muziek. Zijn werken werden gespeeld op festivals als International Computer Music Conference (Göteborg), Ultraschall (Berlijn) en Inventionen (Berlijn). Naast autonome elektronische komposities heeft hij ook muzikale bijdragen geleverd aan teaterwerken van Dick Raaijmakers en de Theatergroep Hollandia. Daarnaast heeft hij zich ook ingezet voor het rekonstrueren van historisch belangrijke elektronische werken van o.a. Dick Raaijmakers, György Ligeti (samen met Johan van Kreij en Paul Berg) Gottfried Michael Koenig, Edgard Varèse, Iannis Xenakis en Jan Boerman.
Sinds juni 2006 staat Keez Tazelaar aan het hoofd van het Instituut voor Sonologie in Den Haag, hij is ook voor een periode van vijf jaar aangesteld als visiting research fellow aan de universiteit van Bath (UK).

Fred Momotenko (°1970) studeert momenteel kompositie aan het Fontys konservatorium (NL) waar hij voordien een diploma als perkussie-uitvoerder haalde. Momotenko is aktief in veel verschillende stijlen maar koncentreert zich toch op eigentijdse muziek met elektronika.

Net als Fred Momotenko is ook Piotr Groen-Korab (°1974) een vroegere student kompositie aan het Fontys konservatorium in Tilburg, hij studeerde af in juni 2006. De voorbije 2 jaren schreef hij werken voor solo instrumenten en tape maar vooral ook voor bezettingen met akoestische instrumenten en stem (slagwerktrio, gemengd koor en percussie ensemble, piano solo, strijkorkest en perkussie ensemble, blaaskwintet). Momenteel schrijft hij een opdrachtwerk (piano solo) voor het festival "Nuovi Spazi Musicali 2006" (Rome).

Begin november staat het <M&M> Ensemble op het podium van het International Computer Music Festival in Keulen. Een achttal komponisten uit diverse landen schrijven voor deze gelegenheid nieuwe werken voor het Logos muziekrobotorkest. Op dit koncert krijg je van deze lading nieuwe komposities zeker die van Bernd Haerpfer en Rainer Boesch te horen samen met een orkestratie van Septima De Facto van Clarence Barlow. Daarenboven gaat tijdens dit koncert ook het nieuwe werk "Silhouettes and Shades" van Joris De Laet in première, een kompositie (voor soundtrack en automatenorkest) die hij dit jaar in opdracht van Stichting Logos schreef.

Clarence Barlow

Joris de Laet (°1947) richtte in 1973 SEM (Studio voor Experimentele Muziek) op en vandaaruit organiseerde hij koncerten op verschillende lokaties (de Singel, BRT2 studio). Een jaar later ontmoette hij Karel Goeyvaerts en werkten ze samen voor een aantal werken en koncerten. Joris de Laet geeft elektro-akoestische kompositie aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium in Antwerpen. Hij is tevens mede-oprichter en vice-voorzitter van de Belgische Federatie van Elektro-akoestische muziek (BeFEM / FéBeMe). In 1997 ontving de Laet de SABAM-prijs voor elektro-akoestische muziek.

Joris De Laet

Bernd Haerpfer (°1967) komponeert niet enkel elektronische en akoestische muziek maar schrijft zelf ook de software die als basis dient voor zijn muzikale arbeid. De laatste jaren gaat zijn interesse vooral uit naar de digitale transformatie van natuurgeluiden en naar komputergestuurde akoestische instrumenten. Bernd Haerpfer studeerde (elektro-akoestische) kompositie aan het Instituut voor Sonologie van Den Haag.

Rainer Boesch

De komponist en pianist Rainer Boesch (°1938) is de auteur van een omvangrijk oeuvre van werken voor instrumenten en/of elektronika die gespeeld werden in Europa, de VS en Japan. Hij is de oprichter van de Studio Espaces in Genève en mede-oprichter van het Zwitserse Centrum voor Muziekinformatie. Rainer Boesch studeerde piano en kompositie (bij Olivier Messiaen).

Een dubbelkoncert met twee duo's waarin voortdurend de grens tussen akoestische instrumenten, omgevings- en elektronische geluiden afgetast wordt.

Arnaud Jacobs (°1968) studeerde architectuur aan het Sint-Lukasinstituut in Gent maar koos al snel voor muziek/geluid in de breedste zin van het woord. Hij leeft en werkt in Brussel en presenteert sinds 1996 zijn installaties en concerten in Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Italië, Mexico en België. In oktober 2006 was er nog een tentoonstelling van zijn installaties in Netwerk/centrum voor hedendaagse kunst (Aalst). CD's van hem zijn verschenen bij de labels Selektion en Staalplaat. Jacobs vertrekt vanuit een fasinatie voor geluid in al zijn manifestaties. Dit verklaart waarom hij zijn materiaal vaak uit de werkelijkheid haalt: met een mikrofoon en opnameapparatuur maakt hij veldopnames. Sinds 2005 is Aernoudt Jacobs lid en medeoprichter van het Zoning Quartet (andere leden/oprichters: Anton Aeki, Benoit Deuxant, Johan Vandermaelen)

Silvia Platzer is celliste en performer en voornamelijk geïnteresseerd in het raakvlak tussen beide. Vanuit een klassieke muzikale opleiding heeft zij na haar opleiding theater en fysiek theater via dansimprovisatie de vrije klankimprovisatie ontdekt. In haar eigen werk worden klank, beweging en ruimte als materie ontleed en tot een nieuwe compositie samengesteld, vervreemd van hun oorsprong. Verder is zij vooral werkzaam in experimentele projecten in muziek en/of performance. Ook in haar onderwijs ligt de nadruk op de uitwisseling tussen de verschillende disciplines; muzikaliteit en horen voor dansers en acteurs, lichaamsbewustzijn en ruimtewaarneming voor musici.

Fabrizio Rota speelde aanvankelijk piano maar raakte meer en meer vertrouwd met allerlei vormen van live-elektronika. Hij studeerde akoestiek in Bologna en volgde daarnaast les bij o.a. Agostino di Scipio, Lelio Camilleri, Annette Vande Gorne en Philip Mion. Hij komponeert ook al jaren werken voor dans, teater en experimentele ensembles, vaak werkt hij zelf mee aan de uitvoering van zijn stukken. Als improvisator was hij te horen samen met o.a. John Tilbury, Misha Mengelberg, Fabrizio Puglisi, Alessandra Coppola, Katsura Yamauchi, Alessandro Bosetti, Thomas Lehn en Le Quan Nîn. Momenteel woont Rota in Brussel en werkt hij in het centrum voor elektronische muziek "Musiques et Recherches".

Michel Doneda (°1954) (saxofoon) is een autodidakt die als sinds 1978 op het podium staat. Door zijn heel persoonlijke speelstijl kwam hij in kontakt met andere kunstenaars als Fred Van Hove, Phil Wachsmann, Max Eastley, John Zorn, Eliott Sharp, Keith Rowe, Tetsu Saitoh, Kazue Sawai, Masaki Iwana (dans) en Yukiko Nakamura (dans). Sinds de jaren '90 was hij ook regelmatig te horen op internationale podia in Europa, Afrika, Japan, Rusland, Canada en de VS.