Koncertberichten

GODFRIED-WILLEM RAES
Verjaardagsconcert !!

Godfried-Willem Raes is al een halve eeuw lang een muziekmaker in de breedste zin van het woord. Muziek spelen, muziek bedenken, over muziek schrijven, muziektechnologie ontwerpen,... zijn allemaal uitingen van zijn passie voor muziek.
Het is onbegonnen werk om alles op te sommen wat Raes de voorbije 50 jaren gedaan heeft maar we geven alvast een selectie:

• van 1973 tot 1988 was hij koncertorganisator nieuwe muziek in the Paleis voor Schone Kunsten te Brussel
• hij was medestichter van de Stichting Logos; hij concerteerde samen met Moniek Darge (als het Logos Duo) in landen als de VS, Japan, Duitsland, Indonesië, Italië, Canada of Rwanda; hij publiceerde artikels over copyright, postmodernisme en politiek in allerlei tijdschriften
• hij schreef muziek bij tekenfilms
• hij geeft les aan het Gentse consevatorium en aan het Orpheus instituut
• hij ontwierp en konstrueerde de Logos Tetraëderzaal (waarvoor hij de Tech-Art prijs 1990 ontving)
• hij bouwde een hele familie muziekautomaten en behaalde een doktoraatstitel met een verhandeling over een "onzichtbaar" instrument (de Holosound)
• hij komponeerde solo-, orkest, muziektheater- en elektronische werken (en nog veel meer!).

MEDUSA ENSEMBLE

Het Ensemble Medusa is een zeer flexibel gezelschap dat geen vaste instrumentatie en geen splitsing tussen uitvoerder, komponist en improvisator kent. De leden van dit jonge ensemble leerden elkaar kennen aan de Hogeschool Gent. Het Belgisch-Amerikaans Ensemble Medusa werd opgericht vanuit het plezier samen elkaars werken te spelen. Gebruik makend van verschillende kompositie- en improvisatietechnieken en een grote diversiteit aan instrumenten willen ze tot een spontane muziekbeleving komen, rekening houdend met de interesses en het technisch kunnen van de verschillende leden... Naast eigen komposities spelen zij geregeld stukken uit het Scratch en Fluxus repertoire...

Brent Wetters (trompet, flugelhorn, melodica, percussie, electronics)
Thomas Smetryns (theorbe, luit, mandoline, gitaar, percussie)
Jonathon Kirk (trombone, euphonium, ocarina, percussie, waterphone)
Voor dit concert wordt tevens beroep gedaan op
de pianiste Heleen Van Haegenborgh.

JERRY HUNT door THE BARTON WORKSHOP

Na zijn dood in 1993 werden de werken van Jerry Hunt weinig of nooit uitgevoerd. De reden hiervan is vrij eenvoudig: de uitvoeringsvereisten zijn zo extreem dat geen enkel ensemble zoveel repetitietijd wil vrijmaken voor deze stukken. Bovendien zijn de "partituren" van deze werken zeer kryptisch, ze lijken eerder de neerslag van een astrologische mysticus dan van een muzikant.
Tussen 1977 en 1993 schreef Jerry Hunt verschillende solo- en ensemblewerken voor James Fulkerson. Pas toen The Barton Workshop opgericht werd, kon Fulkerson deze werken voor het eerst uitvoeren.
Meer dan 10 jaar nadat Jerry Hunt zelf optrad in de Logos-zaal hebben we opnieuw een volledig koncert gewijd aan één van de meest fascinerende en boeiende Amerikaanse componisten. Bovendien is het de eerste maal dat verschillende van deze werken in België te horen zijn!

De Texaanse componist JERRY HUNT (1943-1993) geniet vooral bekendheid voor zijn performances tussen 1978 en 1993. De komponist stond op een podium omringd door allerlei zelf-gemaakte electronica waarbij hij theatrale sjamanistische rituelen opvoerde. Hij droeg ratelaars en belletjes rond de handen en voeten, had een zelfgemaakte staf in de hand en deze voorwerpen maakten voortdurend geluid bij elke beweging. Zijn muziek zit vol onregelmatige trillers en tremoli en klinkt meestal snel en zeer energetisch.
Jerry Hunt was al van kleins af aan geïnteresseerd in mystiek, als komponist gebruikte hij tabellen van de Engelse okkultist John Dee (16e eeuw) als basis voor verschillende werken en performances. Naast zijn fenomenale kennis van allerlei okkulte systemen was Hunt ook technologisch zeer onderlegd. Hij werkte freelance als informatica-adviseur voor audio- en videobedrijven en ontwierp zijn eigen muziek hard- en software. De technologie (o.a. laser-, infrarood en ultrasound generatoren) die hij gebruikte was voor zijn tijd zeer geavanceerd.

Sinds zijn dood in 1993 zijn er verschillende cd's met werk van Hunt verschenen, meestal gaat het om kaptaties uit zijn performances. The Barton Workshop daarentegen brengt in Logos vooral zelfstandige instrumentale composities van Hunt.

"Hunt vermengt sjamanisme met moderne technologie, ceremonies met improvisatie, een mystiek-hermetisch jargon met een persoonlijke geografie van Texas.... objekten flitsen het podium op en af, trekken plots de aandacht terwijl er geluiden weerklinken die het resultaat lijken van Hunt zijn stuiptrekkingen -handen die wijzen, schudden en trillen alsof er een elektrische stroom vanuit zijn lichaam naar zijn staf en talisman loopt." (Jacki Apple in P-FORM Magazine, Lente 1996)

De BARTON WORKSHOP is in 1989 opgericht door komponist/trombonist James Fulkerson. De naam van de groep - naar de naam van het Engelse huis waarin Fulkerson van 1973-1984 gewoond heeft - verwijst naar het onderzoek en de ontwikkeling van ideeën en muziekwerken. Het ensemble heeft een vaste samenstelling. Omdat de gespeelde stukken vaak ongebruikelijke uitvoeringstechnieken, speelvaardigheden en live-elektronica vereisen, houdt The Barton Workshop een zeer regelmatig repetitieschema. Dit workshop/onderzoek-aspekt is een belangrijk kenmerk van het ensemble en een bepalende factor in hun uitvoeringen en opnames.
De Barton Workshop heeft internationale faam verworven met CD's met werk van o.a. Cage, Feldman en Wolff. In het verleden is samengewerkt met o.a. Alvin Lucier, Christian Wolff, Nicolas Collins en Frank Denyer.
The Barton Workshop heeft werk in première gebracht van Ustvolskaya, Gorecki, Fulkerson, Hunt, Collins en anderen.

PHILIP CORNER

Bij deze voormalige Fluxus-man verdwijnen alle grenzen tussen muziek, performance, beeldende kunst en dans. Het concert in Logos is hiervan het levende bewijs: een retrospectieve van zijn eigen pianowerk maar wel samen met de danseres Phoebe Neville. Verwacht dus niet enkel muzikale pianowerken maar ook performances en bewegingen waarbij het (cultuur)object de piano centraal staat.

PHILIP CORNER (°1933) is wereldwijd gekend voor zijn activiteiten bij de Fluxus beweging in het begin van de jaren zestig. Samen met La Monte Young is hij één van de originele grondleggers van de minimal music in New York. Hij werkte ook nauw samen met John Cage en samen met de Amerikaanse componist James Tenney stichtte hij het Tone Roads Ensemble. Toen Fluxus voorman Dick Higgins de term "intermedia" bedacht om werken te beschrijven die tussen de gewone kunstgenres van muziek, dans, poëzie, visuele of beeldende kunst vielen, was Corner een van de voornaamste beoefenaars waarover hij het had. Als pionier van grafische partituren (vaak zeer kalligrafisch), probeerde hij stukken te ontwerpen die de inspraak en kreativiteit van de muzikant aanwakkerden. Zijn partituren/strukturen zijn eerder suggestief en dwingen de muzikant om een oplossing te zoeken op een (muzikale of sociale) beginsituatie. "This time the structure will make him sound like himself," zei hij over "The Gold Stone", een werk voor de violist Malcolm Goldstein. De invloed van Oosterse denkwijzen (vooral Korea en Indonesië) komt behalve in de calligrafische partituren ook tot uiting in een serie gamelan-werken. Deze waren niet voor de Indonesische gamelan bedoeld maar voor westerse instrumenten. De werkwijze en structuur doen echter denken aan de manier waarop de Indonesische gamelan stukken opgebouwd zijn. (Corner richtte ook een echt gamelan ensemble op "The Son of Lion".)
Corner heeft zijn hele leven lang ook samengewerkt met dansers (o.a. met het Judson Dance Theatre) waarmee hij improvisatorische en meditatieve opvoeringen gaf. Sinds 1991 treedt hij vaak op met zijn vrouw, de danseres Phoebe Neville. Tenslotte is Corner ook al 3 decennia aktief als pianist en trombonist waarbij hij ontelbare uitvoeringen verzorgde van nieuwe muziek. Hij heeft een passie voor 18de-eeuwse Franse klaviermuziek, zijn dagelijks ritueel bestaat uit een improvisatie op "Through The 'Mysterious Barricade'" van Couperin.

PHOEBE NEVILLE is een Amerikaanse danseres die sinds de jaren '60 koppig haar eigen gang gaat. Haar werk -zowel solo als voor haar dansgezelschap - wordt voornamelijk opgevoerd in de VS maar ook in Berlijn. Sinds 1991 werkt ze samen met Philip Corner en samen gaven ze opvoeringen in Europa, Azië en Australië. Neville heeft ook les gegeven aan de Columbia University en de New York School of The Arts.