Koncertberichten
In het koncert in Logos zijn ondermeer de volgende zelfgebouwde instrumenten te horen: stalen snaren, glazen klokken, boomstammen en rietstengels. Stalen snaren worden in de koncertruimte gespannen en op verschillende manieren bespeeld (krabben, slaan, wrijven,...), uit grote glazen flessen verwijderde Staub de bodem zodat ze als glazen klokken dienst kunnen doen, en de boomstammen worden gebruikt als imposant slagwerkinstrument. In het verleden maakte Staub werken waarbij ook zelfgemaakte houten trommels en sirenes als muziekinstrumentarium dienden. Staub brengt een koncert waarbij primaire materialen als glas, metaal en hout centraal staan. Het geluid van deze instrumenten is even ruw en naakt als de materialen zelf. Het zichtbare fysische kontakt van de muzikanten met deze basismaterialen brengt een krachtig en soms zelfs primitief geluid voort. Dat het werk van Staub ook een ekologische dimensie heeft wekt geen verbazing. In de installatie "Witterungsinstrumente" (Weersinstrumenten) die hij in Logos opzet is dit zeer duidelijk. Allerlei objekten zoals schalen, stalen kabels of houten latten worden buiten opgezet of opgehangen en het is de regen en de wind die via deze objekten geluid veroorzaakt (dat gebruikt wordt tijdens het koncert).  Volker Staub werd geboren in Frankfurt-am-Main in 1961. Van 1981 tot 1990 studeerde hij piano en kompositie bij Johannes Fritsch in Darmstadt en Keulen. In die periode ontwikkelde hij een grote belangstelling voor de muziek van John Cage en Morton Feldman, evenals voor het werk en de ideeën van de avant-garde kunstenaar Joseph Beuys. Tussen 1988 en 1990 ontving hij een beurs van de "Studiënstiftung des Deutschen Volkes". Na zijn eindexamen kreeg hij een postgraduaat beurs van de bondsstaat Noord-Rijnland-Westfalen (1991-93). Reeds als student verwierf Staub een onderscheiding van het Jonge Komponisten Forum van de West-Duitse Radio (1988), naast de Bernd Alois Zimmerman-beurs van de stad Keulen (1989). In 1995 won hij de Hessische Kompositieprijs voor Kamermuziek; tevens was hij "composer-in-residence" aan het Künstlerhof Schreyahn. In 1997 werd hij staflid aan de Villa Massimo in Rome. Zijn muziek werd geproduceerd en opgenomen bij verscheidene Europese radiostations, en zijn aktiviteiten als komponist en instrumentenbouwer waren eveneens het onderwerp van twee televisiedokumentaires: Stromkilometer 784 omtrent zijn theaterstuk Rheinrot (WDR 1991), en Raumklang-Klangraum rond het werk Suarogate (SDR/SWF,1996). Twee cd's met zijn muziek kwamen tot stand: Compositions for Steelstrings, Treetrunks and Glassbells (Villa Massimo 9702) en Suarogate (WER 6545-2). Staub publiceerde een boek over de muziek van Morton Feldman, en gaat een aantal geschriften omtrent experimentele instrumentenbouw uitgeven ("Jenseits 440Hz/ Beyond 440 Hertz"). Zijn werk voerde hem naar Ecuador, de Verenigde Staten en diverse Europese landen. Als free-lance komponist leeft hij in de buurt van Frankfurt am Main; op dit ogenblik is hij composer-in-residence in Villa Aurora in Pacific Palisades. Michael Weilacher (1969 VS) studeerde aan de Eastman School of Music en aan het konservatorium van Cincinnati (bij Al Otte an de Percussion Group Cincinnati). Tijdens zijn 'klassieke' studies was hij ook aktief in diverse plaatselijke rockgroepen.
MUSIKFABRIK - sCHMIDT&kUMO Bij een overgang naar een nieuwe eeuw staat iedereen wel eens even stil om na te denken over wat voorbij is. Wat zou er nog over blijven van de muziek uit de 20e eeuw die ons de voorbije decennia heeft ontroerd of begeesterd? Een vraag die natuurlijk alleen maar kan leiden tot diskussies, en dat is precies waar November Music op uit is. In het openingskoncert van November Music in Logos worden 2 verschillende muzikale erfenissen gepresenteerd: de klassieke hedendaagse muziek door het gereputeerde Musikfabrik ensemble en de popmuziek door Irmin Schmidt & KUMO. MusikFabrik
 Irmin Schmidt, van de legendarische Duitse avant-garde rockgroep Can uit de jaren '70, brengt samen met Kumo uit Engeland een interessante mix van pop, improvisatie, klassiek en hip-hop en drum 'n bass onder de titel "Masters of confusion". 
MICHELE MARELLI
Het trio wil deze meer recente muziek van Stockhausen beter bekend maken bij het publiek dat Stockhausen alleen apprecieert omwille van zijn vroege werken, zoals GRUPPEN, KONTAKTE, HYMNEN...
Michele Marelli (°1978, Allessandria, Italië) begon erg jong aan zijn klarinetstudies en behaalde in 1997 zijn eerste prijs met grote onderscheiding aan het Konservatorium van Allessandria bij Prof. Giacomo Soave. Nadien ging hij in Turijn literatuur en filosofie studeren en in Milaan elektronische muziek (bij A. Vidolin en G. Cospito). Marc Maes. Deze organist - klavecinist werd (°1970) Studeerde aan het voormalig Koninklijk Konservatorium te Gent. Hij behaalde er verscheidene einddiploma's, o.a. klavecimbel, aggregaat en 'meester in de muziek' voor orgel, kamermuziek en improvisatie. Momenteel studeert hij nog orgelbouw aan de Gentse Hogeschool en -daarmee gepaard gaande- bouwde hij samen met Godfried-Willem Raes enkele orgelautomaten voor Stichting LOGOS. Karin De Fleyt. Geboren te Gent in 1972. Studeerde aan het koninklijk konservatorium te Gent bij Eric De Queker en Phillippe Benoit voor dwarsfluit en bij Godfried-Willem Raes voor hedendaagse kamermuziek.Tijdens haar opleiding spitste zij zich toe op de interpretatie van hedendaagse fluitmuziek. Zij nam deel aan verschillende festivals en koncerten in o.a. Tilburg, Essen(D), Aveiro, San Francisco, Buffalo, Stockholm, Parijs.
Hanna Kulenty, een in Den Haag verblijvende Poolse komponiste, schreef A FIFTH CIRCLE dit werk oorspronkelijk voor de moderne fluit. Zij kombineert de effekten van digitale delay met de virtuositeit van de fluit. Hanna KULENTY (b. 18 March 1961 in Bialystok, Poland) studeerde eerst piano en later ook kompositie (o.a. bij Louis Andriessen). Haar werken worden in verschillende europese landen uitgevoerd, in 1996 ging haar opera Mother of Black-Winged Dreams over een personage die lijdt aan ... in première in de Hamburgse opera. SWEET voor blokfluit is een vroeg werk van Louis Andriessen, geschreven voor Frans Bruggen. Het begint met een lieflijke melodie, maar wordt op steelse wijze meer en meer uitgewerkt, gekompliceerd en virtuoos, en leidt naar een onspeelbare klimaks die de worstelende uitvoerder het bewustzijn doet verliezen. Wanneer deze weer bij kennis komt, wordt hij gekonfronteerd met dezelfde problemen als voorheen.. THREE is één van de laatste versies van de nummerstukken van John Cage. In overeenstemming met diens esthetiek dat elke klank van zichzelf een kwaliteit en rechtvaardiging bezit, zonder enige relatie met het voorgaande of eropvolgende, wordt bijna elke noot gespeeld door een andere blokfluit, waardoor de ganse familie, van sopranino tot kontrabas, aan bod komt. AUSSER ATEM van de hand van de jonge Duitse komponist Moritz Eggert is een virtuoos vuurwerk, met passages voor blokfluit alleen of kombinaties van de sopraan en altblokfluit in f en g, die tezelfdertijd door één speler gehanteerd worden. Zonder daarbij de stem te vergeten, die het geluid tot vervormens toe wijzigt. In DIGITIZER van Hans W. Koch fungeert de blokfluit als een Guinees biggetje in een voortdurend wijzigende geluidsjungle. Zoals in een komputerspel moeten reakties worden onderzocht en valstrikken vermeden worden. Uiteindelijk delft de elektronika het onderspit. De muziek van Bach, Stravinsky en bebop inspireerden Steve Reich meer dan Haydn of Wagner. Een konstante puls, behoud van een tonaal centrum en een weldoordacht kontrapunt karakteriseren ook VERMONT COUNTERPOINT. Lucia Mense speelt blokfluit en dwarsfluit; zij woont in Keulen, na er haar studies aan de Hochschule für Musik beëindigd te hebben. Voordien studeerde zij ook in Milaan en Amsterdam, waar zij een diploma behaalde aan het Sweelinck-konservatorium. Walter van Hauwe, Marijke Miessen, Günter Höller en Pedro Memelsdorff waren haar leraren.
|
Volker Staub is een jonge Duitse komponist (°1961) en instrumentenbouwer die in Duitsland en ver daarbuiten ruime erkenning krijgt voor zijn komposities en zijn instrumenten.
brengt een programma met grote namen uit de 20ste-eeuwse muziekgeschiedenis zoals Anton Webern en Luciano Berio. 
Toen Marc Maes en Karin De Fleyt in 1999 voor de eerste maal aan de Stockhausen Kurse deelnamen leerden ze er de klarinettist Michele Marelli kennen. Op een deelnemerskoncert speelde Karin er FLAUTINA voor piccolo, fluit en altfluit. Tijdens die kursus werden onder de drie musici afspraken gemaakt om verschillende duo's van Stockhausen in te studeren. Het volgende jaar speelden Karin en Michele ELUFA voor fluit en bassethoorn. Marc en Karin speelden ZUNGENSPITZENTANZ voor piccolo en synthesizer. Iedereen was ervan overtuigd dat deze duo's nog meer werken moesten uitvoeren. Het repertoire van Stockhausen is voor deze bezetting (solo, duo, trio) enorm uitgebreid en alledrie werpen ze zich nu dan ook volledig op Stockhausen's werken. Zo werd in 2001 tijdens de Kurse AVE voor altfluit en bassethoorn gespeeld en Klavierstück XVI voor elektronische muziek, piano en synthesizer ingestudeerd. Enkele van die uitvoeringen werden met een interpretatieprijs beloond.