Koncertberichten

Nikita Chudjakov & Sveta Shljachova brengen elektronische muziek die stylistisch aanleunt bij ambient-dub en IDM. Hierbij gebruiken ze een verscheidenheid aan hedendaagse technieken zoals algoritmische kompositie, granulaire her-synthese, uitgebreide klankmanipulatie etc...

Honderden audio fragmenten worden vooraf zorgvuldig geselekteerd en zowel met kommercieel verkrijgbare als zelf ontwikkelde software bewerkt. Met dit vooraf gemaakte materiaal wordt tijdens de koncerten geimproviseerd zodat telkens weer een volledig nieuw eindresultaat te horen is.

Website met opnamefragmenten van enkele koncerten:
http://users.skynet.be/cbi.zone/elements/

Het blijft gonzen van aktiviteit in het Logos-atelier. Nadat in de voorbije zomermaanden reeds 2 nieuwe muzikautomaten (trompetregister <trump> en hurdy-gurdy <Hurdy>) werden gebouwd, mogen we ons op dit koncert verwachten aan nieuwe stukken voor deze machines. Als alles (=leveranciers van onderdelen!) meezit, krijgt het publiek een nieuw en kleiner lid van de automatenfamilie te zien, nml. het automatisch akkordeon <Ake>. En ondertussen is ook de automatische druppelmachine <Dripper> verbeterd (midi - implementatie) dus ook hiervan wordt waarschijnlijk een demonstratie gegeven.

Hier is alvast de ontwerp beschrijving van de nieuwe muziekrobot <Ake> door Godfried:
"Voor de bouw van deze akkordeon robot, vertrokken we van een kleine Hohner knop akkordeon uit de musette reeks. De bouw ving aan met de grondige restauratie en nazicht van zowel de mechanische werking als de stemming van het oorspronkelijke instrument. Het allereerste wat we volledig demonteerden en aan de kant schoven, was het vrij ingewikkelde mechanisme waarmee akkoorden worden opgebouwd in de bassen. Met het oog op vrije programmeerbaarheid wilden we immers volkomen vrij akkoorden kunnen samenstellen met de voorhanden rieten.

Eens zover bleek de automatisering van de diverse toetsen een vrij voor de hand liggende klus. We hadden zoiets immers al vaker gedaan, o.m. bij de bouw van ons automatisch harmonium <Harma>. We beslisten de bestaande kleppen zoveel mogelijk te behouden en haalden ons daardoor extra veel werk op de hals met het buigen uit inox van de vele nodige trakturen. Voor de baskant worden de kleppen bediend met kleine 24V traktuurmagneten van de firma Laukhuff. Voor de melodiekant echter, behielden we zelfs de bestaande knoppen en ontwierpen we een bespeling met Lucas Ledex duwmagneten. Het ene register waarover het instrument beschikt, werd geautomatiseerd met een bipolaire elektromagneet. Deze diende behoorlijk zwaar genomen te worden vanwege de grote wrijving in de windlade voor dit register.

De blaasbalg haalden we geheel weg en vervingen we door een inox windlade voorzien van zowel een inlaat voor drukwind als een voor zuigwind. Precies hierin bleek de uitdaging gelegen bij de bouw en het ontwerp van een automatisch akkordeon. De typische muzikale mogelijkheden op dit instrument komen immers voort uit de over en weer gaande beweging van de balg en de luchtdrukmodulaties die de speler via die balg realiseert. Daarmee krijgt het instrument een 'punch' die het harmonium bvb. geheel ontbeert. Om dit mogelijk te maken ontwierpen we een soort 4-weg mengventiel opgebouwd uit twee kaviteiten met elk twee door een duw/trekmagneet bediende kleppen. De windvoorziening wordt betrokken uit een sterke Laukhuff radiale kompressor. Om ritmische overdruk en onderdruk pulsen mogelijk te maken, voorzagen we meteen ook in een aksent-balg, op zijn beurt aangedreven door een bipolaire elektromagneet."
GWR

logos' virtuele akkordeonorkest...

Niet alleen nieuwe robots worden bij ons voor M&M gebouwd en ontworpen, ook op het gebied van 'human interfacing' blijven we niet bij de pakken (lees: het meestal triviale en kommercieel beschikbare...) zitten.
Zo werden we enkele maanden geleden reeds door een buitenlandse research instelling gekontakteerd met de vraag of we zouden kunnen een interface ontwikkelen voor de studie van potentieel muzikaal expressief gedrag bij mensapen, meer bepaald gorillas. Die opdracht hebben we inmiddels uitgevoerd en heeft geleid tot onze PicRada interfaces. Daaraan werd gewerkt door Godfried-Willem Raes, Johannes Taelman en Kristof Lauwers.
Uiteraard zijn die radar sensoren niet alleen voor gorillas bruikbaar... en ook dat willen we U op dit nieuwe M&M koncert natuurlijk graag tonen.

Medewerkers aan dit koncert worden: Kristof Lauwers, Sebastian Bradt, Barbara Buchowiec, Xavier Verhelst, Kris De Baerdemacker, Emilie de Vlam, Moniek Darge, o.l.v. Godfried-Willem Raes.

<Trump>

Sinds enkele jaren is het gemakkelijker en eenvoudiger geworden om tuis op je eigen komputer videobeelden te bewerken. Dezelfde evolutie die bij audio plaatsvondt (en waardoor meer mensen zich een digitale opnamestudio konden veroorloven) zet zich nu ook door bij de videokunst. Logos lanceerde in juni een internationale "Call for Works" voor audio-visuele werken (elektro-akoestische muziek met video). Tot nu toe kregen we een vijftigtal werken opgestuurd uit meer dan tien verschillende landen. In het eerste deel van dit koncert laten we hieruit een selektie horen. Daarna stellen we Se-Lien Chuang voor, een komponiste van elektronische en akoestische muziek die ook bijzonder bedreven is in de digitale beeldkunst. Zij treedt samen op met Andreas Weixler.


Deel 1: programma
    - Diego Garro (video & muziek) "Pointes Précaires"
    - Gregory Scranton (video) & Michael Berkowski (sound) "Roy-G-Biv"
    - Elsa Justel (video & muziek) "Destellos"

Zowel het geluid als de beelden van "Pointes Précaires" (2003) zijn van de hand van Diego Garro. Deze komponist omschrijft dit fantasievolle stuk (vol 3D beelden) als een "verhaal van toevallige vondsten en instabiliteit; het vredige geluid van golven aan de rand van een meer; de terreur van één enkele druppel die op de rotsen slaat. Een verhaal waarbij natuurlijk aandoende vormen rondzweven in een prekair evenwicht en heen en weer bewegen tussen hun klank- en beelddimensie." Dit stuk kreeg in juni 2004 de eerste prijs in de kategorie multimedia van de wedstrijd voor elektronische muziek van Bourges (F).
Diego Garro onderwijst Elektro-akoestische Muziek, Muziek Technologie en Computer Video Kunst aan de Keele University (UK). Hij studeerde voor elektronisch ingenieur in Padua (It) en werkte daar ook samen met het Centro di Sonologia Computazionale in de ontwikkeling van de live elektronika voor de late werken van Nono. In1995 verhuisde hij naar Engeland en studeerde bij Mike Vaughan and Rajmil Fischman elektro-akoestische muziek. Zijn werk kreeg onderscheidingen op o.a. de muziekkompetitie van Bourges.

In "Roy-G-Biv II" worden oude super-8 filmpjes gebruikt en daarna digitaal bewerkt. Videomaker Scranton bestudeert en bekritizeert met dit werk begrippen als geheugen, kindertijd en nostalgie. "Hoe zoeken wij als visuele konsumenten onze weg doorheen mediabeelden en ervaringen?" is de vraag die hij zich stelt.
Michael Berkowski is een Amerikaanse komponist van elektro-akoestische muziek die vooral met de spatiale en timbrale aspekten van klank bezig is. Hij studeerde kompositie en hobo aan de universiteit van Minneapolis en geeft daar ook les komputermuziek en muziektechnologie. Hij is aan diezelfde instelling ook betrokken bij onderzoek naar een draagbare interface voor live elektronische muziek.
Gregory Scranton is een media kunstenaar die met video, digitale afbeeldingen en klank werkt. Hij werkte met verschillende kunstenaars samen zoals Nam June Paik en het New Yorkse kollektief dat het openluchtkunstwerk "Loopy Doopy Blue and Purple" opzette. Momenteel studeert en werkt hij ook aan de universiteit van Minnesota.


De Argentijnse Elsa Justel realiseerde reeds in 1995 een eerste videoprojekt ("La ilusion sensible") waarbij ze ook de muziek maakte. In 2001 realiseerde ze de video "Destellos" waarvoor ze in Bourges een onderscheiding kreeg. Elsa Justel: "De idee van dit stuk is om de "glinstering" in verscheidene materialen tot leven te wekken. Metaal, glas en ijs zullen door de komputeranimatie in tijd en ruimte reizen. Er wordt ook gespeeld met het gevoel van breekbaarheid en doorzichtigheid. De muziek bespeelt hetzelfde gevoel door samples van diezelfde materialen te gebruiken. In feite wordt de struktuur geleid door de muziek die de tijdsontwikkeling bepaalt en het kleurgevoel onderlijnt."
Elsa Justel (°1944) studeerde kompositie en elektro-akoestische muziek in Buenos Aires. Vanaf 1980 doceerde zij avant-garde muziektechnieken aan het konservatorium van Mar del Plata. Sinds 1988 woont ze in Frankrijk waar ze een meestergraad in komputermuziek behaalde en waar ze nu ook professor elektronische kunst is (universiteit van Marbe la Vallée). Zij behaalde uiteenlopende prijzen voor haar werk, o.a. de Prix Ars Electronica (1992), International electroacoustic competition of Bourges (1989), Prix Phonurgia-Radiomix (2001) en Video Evento d'Arte (2002).

foto: Phill Niblock