koncertberichten

APSARA

Programma:

• Installatie (1983) - Frans Geysen
• ...alors le vent du printemps soufflera... (1999) - Luc De Winter
• Gesti (1966) - Luciano Berio
• Stille.Macht (aus: Cruisen) from accident recorder (1999) (*) - Helmut Oehring
• Bruissements des Bois (2000) (*) - Kikuko Massoumoto
• Shower of Amethysts (1987) uit Spangled Sonata voor twee blokfluiten - Lance Eccles
• Außer Atem (1994) - Motitz Eggert
• Shattered Moonlight (1987) uit Spangled Sonata voor twee blokfluiten - Lance Eccles
• Inherent Patterns (1996) - Stefan Thomas

Nathalie Houtman
is laureate van verschillende wedstrijden zoals Jeunes Solistes, Jong Tenuto en Concours Johann Sebastian Bach. Tijdens de wedstrijd Pro Civitate in 1997 won zij eerste prijzen in de categorieen blokfluit en piano. In 1999 behaalde zij de eerste prijs piano aan het Conservatoire Royal de Musique de Mons, in de klas van Dalia Ouziel. De eerste prijs kamermuziek met onderscheiding (klas van Guy Van Waas) werd haar aan hetzelfde conservatorium in 2000 uitgereikt. Eveneens in 2000 behaalde Nathalie Houtman een eerste prijs blokfluit met grote onderscheiding in de klas van Frédéric de Roos aan het Conservatoire Royal de Musique de Bruxelles. Nathalie Houtman vervolmaakt zich momenteel verder aan de conservatoria van Bergen en Brussel.

Ines Rasbach
behaalde in de jaren 1986 tot 1988 tal van eerste en tweede prijzen tijdens de Bundeswettbewerb Jugend musiziert in Duitsland. Zij studeerde muziek in Frankfurt bij Sabine Bauer en Michael Schneider, en in Rotterdam bij Thera de Clerck en Han Tol.
Als lid van het blokfluitensemble Trio Diritto (gesticht in 1989) werd haar in 1992 de eerste prijs van de prestigieuse Internationaler Blockflötenwettbewerb Calw (Duitsland) toegekend. Het Trio Diritto nam CDs op voor de labels Moeck en Cybele. Samen met het blokfluitkwartet Carré behaalde Ines Rasbach in 1997 de eerste prijs tijdens de Internationale Orpheus-wedstrijd voor hedendaagse kamermuziek in Antwerpen. In 1998 won zij met dit ensemble de derde prijs in de Internationaler Wettbewerb für junge Kultur Düsseldorf, waar Carré samen optradt met slagwerker Michael Weilacher. Ines Rasbach concerteerde daarenboven o.a. met Musica Antiqua Köln en Ars Pretiosa, tijdens de Tage Alter Musik Herne, Oberstdorfer Musiksommer, Blockflute Festival De Ysbreker Amsterdam, Cluster Festival Thüringen en het Blockflötensymposium Karlsruhe.

Tomma Wessel
studeerde blokfluit en piano aan de conservatoria van Gent en Brussel en volgde tal van meestercursussen. Als lid van het blokfluitkwartet Carré behaalde zij in 1997 de eerste prijs tijdens de Internationale Orpheus-wedstrijd voor hedendaagse kamermuziek in Antwerpen. In 1998 won Tomma Wessel met dit ensemble de derde prijs in de Internationaler Wettbewerb für junge Kultur Düsseldorf, waar Carré samen optradt met slagwerker Michael Weilacher.
Tomma Wessel musiceerde o.a. samen met Ex Tempore, Musica Antiqua Köln, Champ d'Action, Collegium Instrumentale Brugensis, Il Novecento, Het Vlaams Symfonieorkest en Das Urensemble, en zij werkte mee aan verscheidene radio- en CD-opnames. Zij is docente voor hedendaagse blokfluitmuziek aan het Conservatoire Royal de Bruxelles en lerares blokfluit en kamermuziek aan het muziekconservatorium van Brugge.

Julia Whybrow
studeerde blokfluit bij Michael Schneider en Rainer Lehmbruck aan de Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt, en bij Walter Van Hauwe aan het Sweelinck Conservatorium Amsterdam. Tijdens haar studies was zij lid van de Studienstiftung des Deutschen Volkes. In 1994 won Julia Whybrow de tweede prijs in de International Gaudeaumus Interpreter's Competition, en in 1995 de eerste prijs tijdens de Internationaler Blockflötenwettbewerb Calw (D). Op hetzelfde concours werd haar een speciale prijs voor de beste interpretatie van een hedendaags werk uitgereikt. In 1996 werd zij als vertolker voor nieuwe muziek gelauwerd tijdens het Nachwuchsforum der Gesellschaft für Neue Musik Deutschland. Zij concerteerde als lid van het Newt Hinton Ensemble en gaf solo recitals o.a. in Weltmusiktage Stockholm, Inselfestival Hombroich, Novantiqua (Deutschlandfunk), Gaudeamusweek Rotterdam, Multiple Sounds Maastricht, Musicavoix Festival Evreux, Musique Action Vandeuvre, Adevantgarde München, Promusica Nova Bremen, Alte Feuerwache Köln, End of the Edge Baltimore (USA). Zij nam een solo-cd met hedendaagse blokfluitmuziek op voor het label Cadenza en is docente aan de Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt.

Piet Van Bockstal (°1963) behaalde zijn Hoger Diploma hobo met grote onderscheiding bij Paul Dombrecht aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. In 1988 werd hij laureaat van de Tenuto wedstrijd en behaalde hij de tweede prijs op het Tromp Muziekconcours voor de Benelux. Als solist trad hij op met o.m. het Nationaal Orkest van België, I Fiamminghi, l'Orchestre de Chambre de Wallonie, het Brabants Orkest en het Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen. Hij is stichtend bezieler van het houtblaaskwintet Arcane en is lid van en het Ictus Ensemble (waarvan hij mee de programmatie bepaalt). Als vertolker van eigentijdse muziek geldt hij zonder meer tot de Europese top.

Yutaka Oya won reeds op 13-jarige leeftijd de All Japan Student Music Competition, de nationale muziekwedstrijd van de Japanse Radio en Televisie.
Na zijn studies bij Hidemitsu Hayashi en Toyoaki Matsuura aan de Toho School of Music in Tokyo, behaalde hij het Hoger Diploma met Grote Onderscheiding aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium van Antwerpen bij Robert Groslot, en volgde hij de masterclasses van Georgy Sebok en Zoltan Kocsis. Hij beëindigde zijn studies met het Hoger Diploma Kamermuziek met Grote Onderscheiding aan het Koninklijk Conservatorium van Luik in de klas van Jean-Pierre Peuvion.
Hij treedt geregeld op met diverse symfonische orkesten en kamermuziekensembles (BRT, Munt, Nieuw Vlaams Symfonieorkest, Ensemble Walpurgis, Prometheus Ensemble, Ictus Ensemble, Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen, Ensemble Zeitklang, Ensemble Musiques Nouvelles, Kammerensemble Neue Musik Berlin...), verleende zijn medewerking aan reeds heel wat CD-opnames, en speelde solorecitals en kamermuziek in Japan, op de Filippijnen, in Canada en in de meeste Europese landen.
Hij is bijzonder actief in de hedendaagse dans- en theaterwereld. Zo werkte hij o.m. voor Walpurgis (de Oplosbare Vis), Alexander Baervoets (Ijsch, Das wohltemperierte Klavier), Un Oeuf is un Oeuf, Cie. Claudio Bernardo, Needcompany (Snakesong Trilogy), Gilles Monnart (Bitman1) , Cie. Nadine Ganase (Pianobook1) en speelde hij in de solo dansvoorstelling Pour la Fin du Temps van Jan Ritsema (KunstenFESTIVALdesArts, Klapstuk, Spring Dance Utrecht). Hij is lid van het Ebony Trio en van Champ d'Action.

Peter Machajdik werd geboren in 1961 en groeide op in Bratislava; zijn eerste muzikale ervaringen vergaarde hij als toetsenist bij diverse amateur-rockgroepjes in de stijl van Yes en Genesis. Tijdens zijn studentenjaren ging zijn belangstelling meer en meer uit naar elektronische muziek en vrije improvisatie, en bij de aanvang van de 80er jaren onderging hij de invloed van Cage, Stockhausen en andere avantgarde komponisten.
In 1994 keerde hij echter terug naar tonaliteit, modale harmonieën en polyfonie.
Peter Machajdik ontving diverse opdrachten en prijzen, o.m. van het Slovaakse Muziekfonds, de Russolo-Pratella Stichting, de Kulturfonds Stichting, de KulturKontakt Stichting en het Arte kwartet.
In 1992 werd hij door het prestigieuze DAAD kunstenaarsprogramma uitgenodigd om te leven en te werken in Berlijn, en in 1999 was hij composer-in-residence in Schloss Wiepersdorf in Duitsland. Hij volgde een aantal zomerkursussen geleid door komponisten als Vinko Globokar , Konrad Boehmer en Wim van Zutphen. De muziek van Machajdik werd uitgevoerd tijdens vooraanstaande Europese festivals, waaronder Hörgänge Wien, Inventionen Berlin, Nuovi Spazi Musicali Roma, Melos-Ethos Bratislava, Contemporary Music Marathon Praag, Festival de Jazz et de Musiques d'Aujourd'hui Mulhouse, Review of Composers Belgrado; daarnaast vond zij diverse podia in Denemarken, Zwitserland, Polen, Portugal, Tsjechië, Slovakije en Nederland. Zijn muziek werd ook verscheidene keren uitgezonden door radio- en tv-stations over de hele wereld.
In zijn laatste werken doet de komponist beroep op diverse elementen uit zijn muzikaal verleden, waaronder de invloeden van de ruimtelijke dimensionaliteit bij Stockhausen en het aanwenden van de stilte door Cage, naast aspekten van de rockmuziek, melodische lijnen uit de Oost-Europese muziek, het frekwent gebruik van mineur tonaliteiten en het gebruik van korte motieven. Dit alles wordt onderworpen aan de bezuiniging op het materiaal en de gestrengheid in de methode die karakteristiek zijn geworden voor de stijl van Machajdik. Daarbij toont hij aan dat wat uiterst eenvoudige muzikale taal kan lijken niettemin zeer krachtig kan klinken. De meeste van zijn komposities hebben een meditatief, devotioneel of kontemplatief karakter, waaronder een innige spirituele rust schuilgaat. Andere elementen zoals het gekontroleerd gebruik van dissonanten, aangehouden sonoriteiten, onopvallende melodische beweging en klankkleurkontrasten dragen evenzeer bij tot de kompositorische stijl van Machajdik.
Sinds 1993 verdeelde Machajdik zijn tijd tussen Bratislava en Berlijn, en hij werkt nu als een freelance-komponist. Aktuele projekten zijn een nieuw werk voor het Lumina-ensemble, en een orkestwerk besteld door de Ars Nova Stichting, waarvan de kreatie voorzien is in april 2001.

John Palmer werd geboren in 1959 en kreeg vanaf zijn zesde jaar pianoles. Hij is een Brits komponist met een sterke internationale achtergrond: na zijn opvoeding in Wales, Italië, Zwitserland, Rusland en het Verenigd Koninkrijk, was hij voornamelijk aktief op het vasteland tot 1990, waarna hij terugkeerde naar Londen. In het midden van de jaren '70 begon hij te komponeren en op te treden als pianist en toetsenist; ook leidde hij diverse ensemble's voor hedendaagse muziek en jazz. Sinds het midden van de 80er jaren concentreerde hij zich op instrumentale, orkestrale, vokale en kamermuziek; in het begin van de jaren '90 verruimde hij zijn kompositorische interesses met elektro-akoestische middelen. Zijn komposities werden wereldwijd uitgevoerd en uitgezonden, en hij verwierf een echt internationale kulturele identiteit. Hij gradueerde als pianist aan het Conservatorium van Luzern, waar hij ook kompositie en experimentele improvisatie volgde bij Vinko Globokar. In 1989 volgde hij er een meesterkursus in kompositie bij Edison Denisov, tijdens de Internationale Musikfestwoche. Van 1987 tot 1989 was hij directeur van de Stichting voor Nieuwe Muziek van Luzern en verantwoordelijk voor het management, de promotie en de produktie van hedendaagse muziek.
Hij volgde postgraduaat studies in kompositie aan het Londense Trinity College en behaalde er het Fellowship Diploma. Aan de Dartington International Summer School volgde hij kompositiekursussen bij Vinko Globokar; aan de Londense Guildhall School of Music volgde hij de direktie-kursus van Alan Hazeldine. In 1994 voltooide hij een Ph.D. Doctoral Research in Composition aan de Londense City University. Hij volgde ook privaatlessen bij Jonathan Harvey, en was bevriend met John Cage, wiens voorliefde voor akoestische avonturen sterk aanwezig is in zijn muziek.
Een van de voornaamste preoccupaties in de muziek van John Palmer is de subtiliteit van klankkleurtransformaties. Zijn kompositietechnieken verschillen van werk tot werk, van de toepassing van strenge en precieze methodologieeen tot de meest spontane ontplooiing van muzikale ideeën gebaseerd op pure intuïtie.
Van 1991 tot 1995 doceerde hij muziek aan Oxford University, en sinds 1995 onderwijst hij kompositie en elektronische muziek aan de universiteit van Hertfordshire, waar hij ook onderzoeksdirekteur is. In 1994 was hij gastdocent en muziekdirecteur aan het Conservatorium van Luzern, en in 1995 gastdocent en pianist aan de universiteit van Southampton.
Als promotor van hedendaagse muziek gaf hij diverse concerten en lezingen in Europa en Noord-Amerika. In 1994 leidde hij het Elektro-Akoestisch Festival van Britse Hedendaagse Muziek in Luzern en in 1996 organiseerde hij tweedaagse concertreeksen in Wenen.

CHAMP D'ACTION

• Con Voce - Mauricio Kagel
• Songbooks - John Cage
• Water Yam - George Brecht
• A Pierre - Luigi Nono
• The Little Harlequin - Karlheinz Stockhausen