koncertberichten

programma

Mirror Images (1999) van Paul Goodman
Cycles (1999) van Rodrigo Sigal
nieuw werk van Bruno Forment
Picnic Site van Amnon Wolman
The Maze (2000) van Stelios Giannoulakis
w(h)ere voices? (99/2000) van Giuseppe Emanuele Rapisarda
Night Ascends from the Ear like a Butterfly (1999) van Hideko Kawamoto
Paisagens Londrinenses II (1999) van Guto Caminhoto



HIDEKO KAWAMOTO - NIGHT ASCENDS FROM THE EAR LIKE A BUTTERFLY (1999)

Dit werk is opgedragen aan mijn grootmoeder Tami, en is geïnspireerd door een gedicht van Haruo Shibuya: "Coliseum in the Desert". Woorden als "nacht", "een tijd voor muziek", "regen", "zwarte fontein", "pianosnaar", "nutteloos koor" en "vlinder" in dit gedicht reikten me ideeën voor het komponeren. Deze beelden werden in mijn verbeelding, los van het gedicht van Shibuya, ontwikkeld en omgezet in muziek. Ik vind het zeer boeiend dat een werk, eenmaal voltooid, zijn maker achterlaat en opnieuw uit zichzelf begint te groeien in een andere geest, al of niet verwant met de schepper. Dit werk leidt een eigen leven, ik hoop dat het me verlaten heeft...
Er zijn twee soorten visuele beelden, naargelang ze al of niet klank in zich dragen. Regen, zwarte fontein, nutteloos koor en pianosnaar behoren tot het eerste type; nacht, vlinder, een tijd voor muziek tot het tweede. Klank realiseren voor een visueel beeld dat er geen bezit was een uitdaging tijdens het kompositieproces. Doel van het vlindergeluid is de beschrijving van het surrealistisch beeld van een vlinder die uit het oor wegfladdert. Het geluid moest flonkerend en transparant zijn. Uit "Noctuelles" (motten), een fragment uit "Miroirs", een pianowerk van Maurice Ravel, sampelde ik een tremolo passage en bewerkte deze met de computer, gebruik makend van diverse technieken als filtering, galm en toonhoogtevariatie. In kontrast met het betoonde tremologeluid gebruikte ik ook het toonloze geluid van stukjes aluminiumfolie, die ik op en neer schudde in een metalen ketel, om het surrealistische beeld op te wekken van een vlinder die ter plaatse fladdert, niet vliegt, en zijn vleugels delikaat beweegt bij het ademen.

Hideko Kawamoto werd geboren in Japan en komponeert akoestische en elektroakoestische muziek. Met haar werken behaalde zij reeds een aantal internationale prijzen, o.a. op de Pierre Schaeffer International Computer Music Competition en de Luigi Russolo International Competition. Zij nam deel aan diverse konferenties en festivals in Italië, Brazilië. Tsjechië, de VS, Frankrijk, Kroatië, Australië, Maleisië .Thans doktoreert zij aan de University of North Texas bij Phil Winsor. Muziek van haar werd uitgegeven bij C. Alan Publications en is te horen op het Innova-label.



STELIOS GIANNOULAKIS - THE MAZE (2000)

…ik werd wakker terwijl ik een deur opende met galmend lawaai. Ze voerde me uit een vreemde kamer met een zeer hoog plafond. Ik had geen enkel idee hoe ik daar geraakt was. Mijn hoofd was boordevol herinneringen die me niet toebehoorden, en al die geluiden die achter de muren klonken...Al wat ik kan zeggen is dat niets dat ik voelde op dat ogenblik, te vergelijken was met wat ik ervoer terwijl ik door het gebouw dwaalde. Zocht ik naar een uitgang? Ik was niet zeker.
Ik had het gevoel dat de gangen waardoor ik liep en de trappen die ik beklom alleen voor mij bestonden, omwille van mij! Om me er te laten rondlopen in bange verbazing en ongeloof...

Stelios Giannoulakis werd geboren in Athene in 1971. Hij studeerde er elektrische en biomedische ingenieurswetenschappen, vervolgens digitale muziektechnologie aan Keele University. Op dit moment doktoreert hij in elektroakoestische kompositie aan de universiteit van Wales.
Giannoulakis komponeerde, maakte opnames en trad individueel of als lid van muziek- en theatergezelschappen op in Griekenland en het Verenigd Koninkrijk. Zijn elektroakoestische werken versmelten diverse klankmaterialen tot aktieve geluidslandschappen of rusteloze geluidsskulpturen, strevend naar een persoonlijke verkenning van diverse kompositorische en esthetische richtingen.



RODRIGO SIGAL - CYCLES (1999)

1)Stop
2)potS
Cykli van geluiden op zoek naar een ruimte, geluiden van diverse bronnen die terug in het geheugen opduiken.
Cycles werd gekomponeerd in de elektroakoestische studio van de London City University en won de eerste prijs in de Luigi Russolo kompositiewedstrijd van 1999.

Rodrigo Sigal (Mexico City-1971) behaalde een BA in kompositie aan het CIEM in Mexico City. Sinds 1991 is hij aktief als komponist en geluidsingenieur. Hij komponeerde voor dansers, video, radio en tv. Hij ontving prijzen van het FONCA (Mexico), het CIEM (Mexico), het Banff Center (Canada), het ORS (Engeland) en de LIEM-studio (Spanje). Op dit ogenblik doktoreert hij aan London City University bij Denis Smalley en Javier Alvarez.



GIUSEPPE EMANUELE RAPISARDA - W(H)ERE VOICES? (1999/2000)

Enkele maanden geleden spraken mijn vriendin en ik over een uitstap. Een uitstap voor twee muzikanten die van elkaar houden. Heel belangrijk voor een uitstap is de bestemming. Een specifieke bestemming, daar hielden we niet zo van; we zouden alleen maar rond de wereld reizen en de tijd doorbrengen met het geven van koncerten op de stranden.
Antonella (mijn vriendin) en ik namen enkele door onze droom gesuggereerde Italiaanse woorden op: treno (trein), bussola (kompas), incantesimi (toverzangen), conchiglie (schelpen), nome (namen), labbro (lip), concerto, violino, intorno (omtrek), laterale, usignolo (nachtegaal), mari azzurri, baciami (gekus), occhi (ogen). Vervolgens schreef ik enige verzen met deze woorden en begon met het komponeren van dit werk.
Misschien is onze wens slechts een romantische droom, een fabel, of een sprookje voor grote kinderen.
Waarom kozen we deze titel?
Omdat de luisteraars zich wellicht afvragen "where" de mannelijke en de vrouwelijke "voices were".
Dit werk is een reis. Het is de reis van de stemmen en de woorden. Bij het begin van het werk lijken de stemmen en de woorden herkenbaar en begrijpbaar. De stemmen verliezen geleidelijk hun harmonische karakteristieken en worden klinkende objekten die totaal verschillen van het oorspronkelijk materiaal. De woorden worden aan flarden gescheurd en verliezen hun semantische betekenis; zij worden alleen om hun klankeigenschappen belangrijk. Alleen bij het eind van het stuk (op het eind van de reis doorheen de transformatie) worden de stemmen en de woorden terug herkenbaar en begrijpelijk.

Giuseppe Rapisarda (Sicilie 1972) studeerde piano en elektroakoestische muziek o.l.v. Maria Schillaci en Alessandro Cipriani aan het Bellini-instituut van Catania. Hij is aktief als solist en kamermuzikant; hij publiceert tevens in "Il Faro". Elektroakoestische werken van hem werden geprogrammeerd op festivals in diverse landen en opgenomen door Ars Publica. Momenteel studeert hij kompositie aan het Bellini-Instituut en Moderne Letteren aan de universiteit van Catania.



GUTO CAMINHOTO - PAISAGENS LONDRINENSES II (1999)

Paisagens Londrinenses II werd gerealiseerd in de Estudio DEL (Londrina, Brazilië) en is de tweede van een reeks komposities gebaseerd op klankschappen van Londrina. Het geluidsmateriaal omvat natuurgeluiden (kikkers, insekten, vogels, regen) en stedelijke klankschappen (wagens, radio, sirenes, vuurwerk). Deze geluiden werden bewerkt met Csound, dat ook diende om andere gebruikte geluiden samen te stellen. Sommige insekten- en kikkergeluiden werden eveneens samengesteld, na een gedetailleerde spektrum-analyse van de opgenomen geluiden, wat een precieze kontrole op de transformaties mogelijk maakte.

Guto Caminhoto (geb. Londrina, Brazilië, 1967) studeerde klassieke gitaar en muziektheorie in Londrina en Sao Paulo. In 1995 studeerde hij elektro-akoestische muziek bij Flo Menezes aan de Studio PanAroma - UNESP/FASM in Sao Paulo. "Paisages Londrinenses I" haalde de finale van het 2e Concorso Internazionale di Composizione Elettronica "Pierre Schaeffer" 1999. "Momento Angular" (eveneens voor tape) werd opgenomen op de cd Brazilian Electroacoustic Music. Guto Caminhoto speelt ook elektrische gitaar in vrije improvisatie- en jazz-ensembles.



PAUL GOODMAN - MIRROR IMAGES (1999)

De eerste stap is telkens het aanmaken of vinden van een basisset geluidsmateriaal. Van 1981 tot 1989 maakte ik gebruik van een geluidssynthese-programma MIDIM/VOSIM, ontwikkeld door dr. Werner Kaegi van het Instituut voor Sonologie aan de universiteit van Utrecht. In die tijd gold een uiterst strenge esthetiek: alle geluidsmateriaal moest gesynthetiseerd worden, en dit uitsluitend binnen de begrenzing van het MIDIM/VOSIM systeem. Een basismateriaalset werd bewerkt om families van verwante geluiden te vormen en dan gestruktureerd. Om diverse redenen is het sinds 1989 niet langer mogelijk te werken met MIDIM/VOSIM, daarom koos ik voor een eklektische aanpak. Het geluidsmateriaal komt van overal, de origine speelt geen rol zolang het ekspressief is en de technische kwaliteit aanvaardbaar. Geluidssynthese wordt nog aangewend maar niet met uitsluiting van andere middelen tot geluidsproduktie of -reproduktie. Waar men vroeger werkte met synthetische geluiden die men natuurlijker trachtte te doen klinken, is het nu noodzakelijk geworden, wanneer men met "konkrete"geluiden werkt, deze niet te aards te laten klinken. Vroeger was de uitdaging geluiden in de wereld te brengen, nu om ze uit de wereld te nemen zogezegd. Van in het begin werd de term "associatief" toegepast om de muziek te beschrijven. De geluiden werden opgevat als "magnetische velden" (in de zin waarin André Breton en Philippe Soupault de term gebruikten) die auditieve en visuele associaties vertoonden. De geluidsvelden overlappen elkaar, en door het ene te bewerken kunnen we het in de richting van andere sturen en associatieve kompleksen kreëren. Neem ik bv. het geluid van een kat als mijn basismateriaal en pas ik een reeks bewerkingen toe, dan transformeer ik niet alleen het geluid zelf, maar ook de associaties (auditief en visueel) die bij de luisteraar opgewekt worden. Het geluid genereert ook beelden.

Paul Goodman , sonologist en dichter, werd geboren in Vancouver, Canada (1955). Hij studeerde elektronische - en computermuziek aan het Instituut voor Sonologie aan de universiteit van Utrecht, en werd er nadien assistent bij dr. Werner Kaegi en Frits Weiland.
Hij nam deel aan talloze koncerten, festivals, installaties, tentoonstellingen en radioprogramma's, o.a. in Java, Rome, Sao Paulo, Havana, Cuba. Tijdens de laatste 20 jaar werkte hij met visuele kunstenaars aan diverse projekten, en het MOMA kocht een eksemplaar van het kollektieve projekt "Hans und Lotte Lesen" voor hun verzameling. De opera biënnale van München en de Staatsopera Hamburg bestelden bij hem het libretto van "The Mother of Black-Winged Dreams" voor de Poolse komponiste Hanna Kulenty; de opera ging in premiere in december 1966 in München. Hij verblijft momenteel in Nederland.

Mary Oliver werd geboren in La Jolla, Californië en studeerde aan de San Francisco State University (Bachelor of Music), Mills College (Masters of Fine Arts) en de University of California, San Diego, waar zij in 1993 doktoreerde met een onderzoek van de theorie en praktijk van de geïmproviseerde muziek. Als soliste is zij zowel aktief binnen de geschreven als de geïmproviseerde hedendaagse muziek. Zo kreëerde zij werken van o.m. Richard Barrett, John Cage, Chaya Czernowin, Morton Feldman, Brian Ferneyhough, Joëlle Léandre, George Lewis, Richard Teitelbaum en Iannis Xenakis. Zij werkte ook samen met andere improvisatiemusici als Ab Baars, FURT, Han Buhrs, Tristan Honsinger, Joëlle Léandre, George Lewis, Phil Minton, Evan Parker en Ute Wassermann. In 1993 en 1994 was zij artist-in-residence aan de Schloss Solitude Akademie in Stuttgart, waar zij haar instrumentarium uitbreidde met de Noorse Hardangervedel.

Mathieu Werchowski behaalde in 1989 zijn viooldiploma aan het CNR in Grenoble, Frankrijk en bespeelt het instrument sindsdien in uiteenlopende konteksten, met een voorkeur voor improvisatie. Hij treedt zowel solo op (al dan niet met visuele elementen) als met andere musici (vaak in elektro-akoestische situaties), zoals Jerôme Noetinger, Lionel Marchetti of Anne-Julie Rollet.