koncertberichten

Thomas Lehn (geb. 1958) is sinds het begin van de jaren 80 aktief als uitvoerder, komponist en improvisator. Na zijn studies voor opnametechniek aan de Hochschule für Musik in Detmold (BRD) verhuisde hij naar Keulen waar hij piano ging studeren (zowel klassiek als jazz) aan de Hochschule für Musik. Rijdens de jaren 80 was hij pianist in diverse jazzgroepen en was hij lid van diverse workshopensembles o.l.v. Gunter Hampel, George Russell en Keith Tippett. Als uitvoerend pianist treedt hij sinds 1982 op met een repertoire dat zowel oude als nieuwe muziek omhelst. In 1989 richtte hij het kamermuziekensemble Trio Dario op en 4 jaar later het Mengano kwartet. Hij is ook pianist van ensembles die uitsluitend eigentijdse muziek brengen zoals het Nova Ensemble Wuppertal, het ConGioco Ensemble en het Natrium kwartet. Hij nam ook deel aan muziekteaterprojekten met o.m. Maria de Alvear en Manos Tsangaris.
Naast zijn werk als pianist koncentreert hij zich op het komponeren en uitvoeren van elektronische muziek. Zijn elektronisch instrumentarium bestaat hoofdzakelijk uit analoge synthesizers uit de late jaren 60. De mogelijkheden van deze 'historische' instrumenten - bv. het erg direkt modificeren van elektronische klanken en het simultaan kombineren van verschillende parameters - laten hem toe spontaan te ageren en reageren in nauw verband met de processen van spanning, ruimte en struktuur van de muziek tijdens uitvoeringen. Als synthesizerspeler werkte hij samen met o.m. Axel Dörner, Evan Parker, Malcolm Goldstein, Beth Griffith, Phil Minton, Melvyn Poore, Giancarlo Schiaffini, Gerry Hemingway, John Butcher, Martun Theurer, Günter Christmann, Radu Malfatti, Keith Rowe en vele anderen.

Yutaka Oya won reeds op 13-jarige leeftijd de All Japan Student Music Competition, de nationale muziekwedstrijd van de Japanse Radio en Televisie.
Na zijn studies bij Hidemitsu Hayashi en Toyoaki Matsuura aan de Toho School of Music in Tokyo, behaalde hij het Hoger Diploma met Grote Onderscheiding aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium van Antwerpen bij Robert Groslot, en volgde hij de masterclasses van Georgy Sebok en Zoltan Kocsis. Hij beëindigde zijn studies met het Hoger Diploma Kamermuziek met Grote Onderscheiding aan het Koninklijk Conservatorium van Luik in de klas van Jean-Pierre Peuvion.
Hij treedt geregeld op met diverse symfonische orkesten en kamermuziekensembles (BRT, Munt, Nieuw Vlaams Symfonieorkest, Ensemble Walpurgis, Prometheus Ensemble, Ictus Ensemble, Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen, Ensemble Zeitklang, Ensemble Musiques Nouvelles, Kammerensemble Neue Musik Berlin...), verleende zijn medewerking aan reeds heel wat CD-opnames, en speelde solorecitals en kamermuziek in Japan, op de Filippijnen, in Canada en in de meeste Europese landen.
Hij is bijzonder actief in de hedendaagse dans- en theaterwereld. Zo werkte hij o.m. voor Walpurgis (de Oplosbare Vis), Alexander Baervoets (Ijsch, Das wohltemperierte Klavier), Un Oeuf is un Oeuf, Cie. Claudio Bernardo, Needcompany (Snakesong Trilogy), Gilles Monnart (Bitman1) , Cie. Nadine Ganase (Pianobook1) en speelde hij in de solo dansvoorstelling Pour la Fin du Temps van Jan Ritsema (KunstenFESTIVALdesArts, Klapstuk, Spring Dance Utrecht). Hij is lid van het Ebony Trio en van Champ d'Action.

Piet Van Bockstal (°1963) behaalde zijn Hoger Diploma hobo met grote onderscheiding bij Paul Dombrecht aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. In 1988 werd hij laureaat van de Tenuto wedstrijd en behaalde hij de tweede prijs op het Tromp Muziekconcours voor de Benelux. Als solist trad hij op met o.m. het Nationaal Orkest van België, I Fiamminghi, l'Orchestre de Chambre de Wallonie, het Brabants Orkest en het Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen. Hij is stichtend bezieler van het houtblaaskwintet Arcane en is lid van en het Ictus Ensemble (waarvan hij mee de programmatie bepaalt). Als vertolker van eigentijdse muziek geldt hij zonder meer tot de Europese top.

Roemenië is een brug tussen Oost en West. Het land word gekenmerkt door een zonderling mengsel: de Latijnse erfenis versmelt er met het orthodoxe geloof. Onder dit amalgaam bevinden zich nog veel oudere lagen, die tot de prehistorie reiken: dodeninitiatie, regenmagie, alle mogelijke heiligen en goddelijke verschijningen - zoals bv. de geesten van het ochtendgloren - die nu als christelijke heiligen verder leven.
Het resultaat is een bijzondere spiritualiteit, die zich niet alleen in de rituele gezangen maar ook in de wereldlijke muziek uitdrukt. Deze leefwereld is determinerend voor het werk van de meeste Roemeense hedendaagse komponisten. Altviolist Thomas Beimel die als uitvoerder en als muzikoloog reeds enkele jaren nauwe banden met Roemenië onderhoudt, heeft dit aspekt als kern genomen voor het programma 'Engelenzang' Naast komposities van Violeta Dinescu, Ulpiu Vlad, en Octavian Nemescu, klinken als kontrapunt eigen transkripties van Roemeense volksliederen, klaagzangen en hymnen uit de Roemeens-Byzantijnse liturgie.

Thomas Beimel werd in 1967 in Essen (D) geboren. Als altviolist studeerde hij aan de Folkwang Hochschule van Essen, nadien studeerde hij algemene muziekler en instrumentale pedagogie aan de Hochsule für Musik im Rheinland.
In 1989 richtte hij met twee andere muzikanten het ensemble Partita Radicale op, dat zich specialiseert in de schemerzone tussen kompositie en improvisatie.
In 1996 studeerde hij traditionele Chinese muziek en er-hu aan het Conservatorium van Tianjin, China. In 1991 onderzocht hij als muzikoloog het werk van de Belgische komponiste Jacqueline Fontyn en de Roemeense Myriam Marbe, hetgeen in verschillende publikaties resulteerde. In November 1999 ging zijn eerste opera in première in het Stadttheater Mönchengladbach.